صنعت دباغی و تولید چرم و کالا های وابسته به آن اگر چه تا به امروز آنچنان که بایستی و ممکن است بدون شوخی گرفته نشده میباشد و به عنوان یک مزیت نسبی هیچگاه موضوع اعتنا نبوده ولی می تواند مقام ویژه در اقتصاد کشور ایران بازی نماید .

دیدن چشم انداز ای از زمین های خاکی که با پشم های رنگی و سفید گوسفندان پوشانده گردیده است، احتمال دارد تصویری سورئال و فراواقعی به نظر برسد و توصیف های داستانی از یک تالیف کننده آمریکای لاتین همچون مارکز، ساراماگو، یوسا و و… و یا این که پس زمینه نقاشی از سالواور دالی نقاش اسپانیایی را در ذهن تداعی نماید البته این نه یک نقاشی و یا این که تعریف گوشه ای از نوشته یک مولف سورئال که چهره ای به طور کامل واقعی میباشد که کمی آن سو خیس از جنوبی ترین نقطه پایتخت در بیابان های فشافویه می توان آن را تماشا کرد، صحیح در زمین های خاکی جا گرفته دربین سوله های آجری در شهرک صنعتی چرم شهر تهران؛ دیدن این تصاویر همزمان میباشد با استشمام بوی تند و تیز مواد شیمیایی ای درست مشابه جرم گیرها و شوینده های کار کشته که بویشان تا مغز سرتان نفوذ می کند؛ اما می باشند کسانی که با چکمه های بالا کشیده تا زانو در این موقعیت سخت عمل می نمایند و پایانی شعله های باقی مانده از یک صنعت کهن و با سابقه یک‌سری هزارساله در سرزمین را واضح نگه داشته اند؛ صنعتی که ریشه عمیق چه بسا در فرهنگ و تمدن عامیانه دارد تا جایی که برای نشان دادن عاقبت امور و سرانجام حساب پس دادن به کار گرفته می شود:« عاقبت، گذر پوست به دباغ خانه می برسد .»

کیف زنانه

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از آتی نگر، صنعت دباغی و ایجاد چرم و کالا های متعلق به آن اگر چه تاکنون آنچنان که باید و احتمالا دور از شوخی گرفته نشده میباشد و به تیتر یک مزیت نسبی هیچگاه زمینه دقت نبوده البته می تواند مقام ویژه در اقتصاد کشور ایران بازی کند، برای ادراک حقیقی و واقعی این مسئله تنها کافی است به این آمار توجه کرد که جمهوری اسلامی ایران دارنده ۵٫۵ درصد تولید سالانه پوست ناپخته گوسفندی و بزی ( ماده خام ایجاد چرم سبک) و ۰٫۵ درصد پوست ناپخته گاوی و گوساله ( ماده خام چرم سنگین) در جهان است؛ اعدادی که به خصوص از لحاظ تولید چرم سبک می تواند فرصتی اقتصادی برای مرز و بوم محسوب شود و میلیون ها دلار قیمت افزوده به یار داشته باشد اما نادیده گرفتنش در طول سال ها و ده سال ها و تصمیمات غیرکارشناسانه برای آن از سوی دولتمردان فعالیت را به جایی کشانده که به نظر می برسد دیری نمی گذرد که گذر خود این صنعت را نیز به دباغی بکشاند .

حاج آقا صادقی که با بیش از ۷۰ سال سن با روپوش آبی رنگ کار پشت میز کوچکش در محل کار یکی از کارخانه های ایجاد چرم و متاع های آن در شهرک صنعتی چرم شهر تهران نشسته از سنگ اندازی ها در عمل شکایت دارد و آن جایی که کلام حمایت به دربین می آید به شوخی و خنده می گوید:« گوش ما را نبرند و پوستمان را نکنند؛ حمایت پیش کششان؛ اینجانب در این ۵۰ سال که فعالیت چرم و دباغی انجام می دهم هیچ وقت ندیده ام که به جز سنگ اندازی کاری کنند؛ نشده یک شبکه های عمومی رمز راحت زمین بگذاریم .»